معنی فلک نورد در لغت نامه دهخدا

فلک سیر. فلک رو. فلک محل. فلک مرتبت. (یادداشت مؤلف). فلک سیر. فلک نوردنده. (فرهنگ فارسی معین) :، پیرامن آن فلک نوردان، پرگار بنات نعش گردان.، نظامی

معنی فلک نورد - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

به یک طریق، بر یک طریقه، بر یک منوال

(دِ رَ وَ دَ / دِ)

آنکه بگردش و تماشا به آلپ برشود

(بَ / بِ / بُ دَ / دِ)

فلک نوازیده. فلک نواخته. شخص بی لیاقت که بسبب پیشامدهایی به دولت رسیده و خود را گم کرده باشد. (فرهنگ فارسی معین)

(یَ / یِ نَ وَ)

به یک طریق و به یک نسبت و به یک نهج. (برهان) (آنندراج). به یک راه و یک منوال. (از ناظم الاطباء) ، یک لا. یک تو. (یادداشت مؤلف)

نو کیسه شخصی بی لیاقت که به سبب پیشامدهایی به دولت رسیده و خود را گم کرده باشد

دروا نورد

((~. نَ))

خوش اقبال، کسی که سرنوشت به او روی خوش نشان داده

((~. نَ وَ))

به یک طریق، بر یک منوال